“Er staan meer mensen langs de kant als bij de grote optocht” was een veelgehoorde uitroep van het publiek dat vrijdag 9 februari de kinderoptocht van basisschool De Uilenpoort bekeek. Alle kinderen van de school deden mee, en ook de peuters van de Uilenpoort waren van de partij. Het werd letterlijk met d’n paplepel ingegoten, het gevoel van carnaval. Ze hadden er veel werk van gemaakt, met spreekwoorden, maskers, acts, spandoeken, trommels en kleine wagentjes gebouwd zelfs!

Door Jeanny Wouters

Verkeersregelaars waren ingezet voor de veiligheid. De bus moet elk half uur door de Generaal Maczeklaan, dus dan moest de grote kinderstoet de weg alweer vrij hebben. Het lukte allemaal uitstekend. Op het allerlaatste moment werd de route nog enigszins aangepast; bij terugkomst vanuit de Bernardstraat richting Schoolstraat werd de stoet over het Bels lijntje geleid, zodat de kinderen zelf ook een deel van hun eigen optocht konden zien.

Je kwam ogen tekort om het allemaal te bekijken. Langs de kant werden papiertjes uitgedeeld voor de publieksprijs en daarop stonden alle spreekwoorden die werden uitgebeeld. Een greep: Iemand in het zonnetje zetten, met zelfgemaakte zonnetjes. Wij zetten onze maskers af, af en toe was er een juf die een mobiel muziekje bij zich had. De maskers uiteraard door de kinderen zelf gecreëerd. Wij komen op de proppen, en die groep deelde proppen uit, leuk om contact met het publiek te maken. Als een lopend vuurtje had een wagentje gebouwd met vuur. Er waren appels die op hun ouders leken, die vielen niet ver van de boom die ze ook geknutseld hadden. Wolken en zon waren te zien, tikkende klokjes, de zelfgemaakte trommels met de leus: dat slaat nergens op. En de kinderen maar in het niks slaan met hun trommelstokken. Een andere groep had een bord voor de kop, en de kinderen van de volgende groep, daar konden we op rekenen. Allemaal met een groot rekenmachinepak dat ze maakten. Vervolgens een groep schattige schaapjes in pakken met watjes. Twee kinderen liepen voorop met een van papier-maché gemaakte dam, en af en toe hielden ze even halt zodat de schaapjes over de dam konden springen, als er een schaap… Inderdaad.

Dan kwamen er bijzondere neuzen voorbij, gemaakt van bekertjes of in het geval van de juf geleend van een heks. Die staken hun neus overal in ja. Het volgende groepje had een prachtige tafel vol muizen van papier-maché op een wagentje, en zelf dansten ze ook met een muizenmasker op. Oost west thuis best werd uitgebeeld met een zelfgebouwd huis, op een wagentje, helemaal kleurig geschilderd. De laatste groep was een groep aapjes die uit de mouw kwamen.

Helemaal voor aan de stoet liep Prins Johannes d’n Irste samen met Jeugdprinses Isabel, en een deel van hun gevolg. Het publiek verplaatste zich steeds van de ene naar de andere locatie. Heel veel enthousiaste ouders, opa’s en oma’s en andere belangstellenden kwamen een kijkje nemen. En iedereen was even enthousiast: zeker voor herhaling vatbaar! Of: was ook leuk geweest voor de grote optocht…