Op donderdagmorgen 1 februari ontvingen wij, de leden van Schaakvereniging En Passant Chaam, het volgende bericht van Anton: ’Ik zal er vanavond niet bij zijn. Lig met longontsteking en griep in het ziekenhuis. Sinds afgelopen vrijdag’. Die ochtend stuurde hij ook nog een uitnodiging door voor een schaaktoernooi, dat hij als onze secretaris kreeg toegestuurd van een bevriende schaakvereniging. Uiteraard wensten wij hem meteen sterkte en een voorspoedig herstel. Sommigen namen zich al voor in het weekend even langs te gaan. Wat is het dan ongelofelijk schrikken als nauwelijks anderhalve dag later het bericht binnenkomt, dat Anton die vrijdag al blijkt te zijn overleden.

Iedereen, en vooral hijzelf, was zich erg bewust van zijn fragiele gezondheidstoestand. Regelmatig kwam dat in gesprekken met hem naar voren. Hij vertelde dan ook dat hij veel wilde meemaken, “want je weet nooit hoe snel het afgelopen kan zijn”. Dat vele meemaken heeft hij zeker waargemaakt door zijn vele uitstapjes en wereldwijde vakanties van de afgelopen 10-20 jaren. Door zijn verre reizen kon hij vaak tips geven over de diverse landen en streken, waar collega-schakers naar toe wilden gaan. Soms bracht hij mensen van daar in contact met ons.

Anton kwam in 1991 als toeschouwer kijken naar de simultaan met Hans Böhm, waarmee we als En Passant (opgericht in 1989) een traditie zouden starten. Kort daarna speelde hij al mee met het Open Chaams Schaakkampioenschap en in september van dat jaar werd hij ook lid. Meteen deed hij mee met zowel de interne als de externe competities. Anton was een goede schaker, die het onze top best moeilijk kon maken. Het snelschaken lag hem mogelijk nog beter. Dat beoefende hij vele uren op het internet. Het leek wel een verslaving. Door zijn ziekte kon Anton enkele jaren niet meer aan onze competitie meedoen, hetgeen hij heel jammer vond, maar gelukkig had hij altijd nog die partijtjes op zijn computer. Nu hij met pensioen was gegaan, kwam hij dit schaakseizoen weer graag aanschuiven. En dan op weg vanuit Eindhoven naar de Loco mooi even bij zijn kinderen langs.

Anton is ruim 30 jaar secretaris van onze vereniging geweest en was zo onze contactpersoon naar de landelijke schaakbond, bevriende verenigingen en schakers in de regio. Anton was een spil bij al onze toernooien. Hij verstuurde altijd de uitnodigingen, tijdens het schaaktoernooi was hij in eigen persoon het hele wedstrijdsecretariaat en met zijn fototoestel altijd bij de hand wist hij zo’n dag tot en met de prijsuitreiking mooi vast te leggen. Hij was er altijd! Dankzij Anton heeft En Passant een uitgebreid fotoarchief.

Anton was misschien niet zo’n echte prater en zeker niet iemand die graag op de voorgrond trad. Maar als je hem op zijn praatstoel kreeg, bleek het, dat hij graag buurtte. En vaak ging het dan over zijn vele reizen. In veel dingen bleek, dat hij altijd klaar stond om de helpende hand toe te steken. Zo kwam hij tijdens een van zijn vakanties in Brazilië in contact met een school aldaar. Zij wilden graag een uitwisseling met een school in Nederland. Hij zocht bij thuiskomen contact met het Stedelijk Gymnasium uit Breda en met wat haken en ogen kwam die uitwisseling tussen scholen in Brazilië, Mexico en Breda ook echt van de grond. Het middel was een schaaktoernooitje (uiteraard via internet), maar het ging uiteraard om de gesprekjes via een gebrekkige MSN-lijn. Over de hele wereld heeft hij zo (schaak-)vrienden en vriendinnen gemaakt.

Vele jaren ook heeft hij Ad Korteweg geassisteerd bij het jeugd-schaken zowel tijdens de lessen als de vele jeugdtoernooien. Binnen het bestuur hadden Anton, Wiel en Guust ook nog eens een speciale band door de positieve herinneringen, die ze alle drie hadden aan hun kostschooltijd. Anton onderhield nog steeds banden met de school en met medeleerlingen van toen. Die band is nu doorbroken. Een herinnering rest.

Anton laat En Passant verslagen achter!