Als het Nederlands Elftal speelde zaten we met z’n allen voor de televisie. Pa installeerde zich dan al een uur eerder voor de beeldbuis om naar de voorbeschouwing van Herman Kuiphof te luisteren. Als het Nederlands Elftal speelde, bleek niets anders er nog toe te doen.

Door Berry van Oers

Toto

Pa zat elke zondagavond voor de televisie om naar ‘Sport in Beeld’ te kijken. Hij deed ook mee met de voetbaltoto. We konden maar beter stil zijn als Frits van Turenhout de uitslagen op televisie voorlas. Pa las eerst de sportpagina’s als ‘De Stem’ op de mat viel. “Kees Rijvers komt wir terug bij NAC”, riep hij dan vanuit de zorgstoel. “Wassie weg dan”, riep ma dan.

Kneepjes

Als Chaam 1 ‘thuis’ speelde ging pa kijken op het voetbalveld bij Bart en Cor van Klein-Amerika. We mochten dan mee. De supporters langs de zijlijn legden uit wat de Chaamse voetvalvedetten allemaal fout deden. Zo werden we al vroeg ingewijd in de kneepjes van het voetbalspel. Voetballen heette ‘voebollen’. Een voetbalshirt was een ‘voeboltruike’. Een penalty was een ‘pienantie’ en ‘paassen’ was gewoon ‘schuppen’.

Herremennie

Cees van de voetbalclub, de oude buurjongen van ma, vroeg al eens “Hedde gij gin zien om bij de voebolclub te gaon?”. Maar de meester, tevens bestuurslid van de harmonie, was hem voor: “Ge kunt veul beter bij de herremennie komen blaozen!” Het werd tenslotte de harmonie en niet allebei, want pa zei: “Ge kunt ommes gin twee heren tegelijk dienen!”

“Opzij!”

Pa keek geobsedeerd naar het voetballen op de televisie, zeker als het Nederlands Elftal speelde. Je kon dan maar beter uit zijn buurt blijven. “Strak krijde er nog wa van!”, zei ma. Maar pa hoorde dat niet. Ook zag hij niks als hij naar het voetballen keek, behalve wanneer ma per ongeluk voor het beeldscherm liep. “Opzij!”, riep hij dan. “Och gij, mee oewen voebol aatij”, zei ma dan. Maar dat hoorde pa niet.

WK 1974

In 1974 stond het Nederlands Elftal in de finale tegen Duitsland. We zaten in spanning voor de televisie en zagen dat ‘bomber’ Gerd Müller de stand voor Duitsland op 2 - 1 bracht. “Allee mannen schupt er nog gaauw intje in”, riep ma. Maar toen ging de beeldbuis op zwart. “Det heet ie wel meer”, zei ma. Bij de buurman keken we de finale af. Het Nederlands Elftal ging strijdend ten onder. “Zijn we er tóch ingetuind!”, concludeerde Herman Kuiphof.

WK 1998

In 1988 was het Nederlands Elftal onverslaanbaar en werd Europees Kampioen. Daarna moesten we tien jaar wachten om het Nederlands Elftal de halve finale te zien bereiken tijdens het Wereld Kampioenschap in Frankrijk. Op zondag 7 juni 1998 werd het Nederlands Elftal in de Amsterdam Arena uitgezwaaid naar dat WK.

Middelpunt

Die zondagmiddag in 1998 was de Amsterdam Arena tot de nok toe gevuld met Oranjesupporters om het Nederlands Elftal uit te zwaaien naar het WK. Maar toch was Chaam voor even het middelpunt toen plotseling vanuit de catacomben de Chaamse Hofkapel in knaloranje slipjassen de bomvolle Arena binnenmarcheerde met het oprichtingsvaandel voorop. “De Schuimkoppe!”, klonk het uit de luidsprekers.

Aux Champs-Elysées

Voor 50.000 toeschouwers marcheerden de Chaamse muzikanten in formatie over het veld van de Arena met het lied ‘Aux Champs-Elysées’ van Joe Dassin, ‘live’ uitgezonden op de nationale radio en televisie. Naast de mousserende Chamenaren traden Willeke Alberti, Lee Towers, Guus Meeuwis, Trijntje Oosterhuis en Paul de Leeuw op. Ook Piet Römer als rechercheur De Cock en Ferri Somogy, Linda, Roos en Jessica uit ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ zongen mee. Oud-voetballer en presentator Hans Kraay jr. ging nog gauw even op de foto met het Chaamse pretorkest. “Wa denkte daor van!”, zei ritmemeester Toontje op de terugweg van de Arena naar Chaam.