Kampioen worden is al een kunst, maar kampioen blijven een nog grotere!

Hoewel, wil je wel opnieuw kampioen worden? Bij En Passant zijn we het alweer een aantal jaren gewoon om de kampioen van het vorige jaar op onze eerste echte speelavond van het nieuwe seizoen als het ware meteen voor de leeuwen te gooien. Want zo kun je de verslagen spelers van de vorige competitie afgelopen donderdag wel beschrijven. Bloeddorstig stonden ze opperleeuw Leo op te wachten. Maar waar bleef hij? Leo is altijd op tijd! Oké, bij de openingsvergadering had Leo al kenbaar gemaakt, dat hij echt niet zat te wachten op deze simultaan. Want dát is het lot, dat als ‘prijs’ beschoren is aan onze nieuwe schaakkampioen. Eén tegen allen! Gespitst op revanche. Dus waar bleef Leo?

Ha, daar liep Leo ineens de Loco binnen. Was het een spelletje van Leo? Ons een beetje laten wachten? Nee, het antwoord was heel simpel. Komende uit Breda, werd hem namelijk met borden duidelijk gemaakt om via Gilze naar Chaam te komen. En zo deed hij dat ook volgzaam. Terwijl hele hordes dagelijks de wegwijzers negeren, zeg maar aan hun laars lappen en op doortocht van en naar Baarle-Nassau tegen de regels via Zwanendries of Withagen ons dorpje doorkruisen. Waar is de handhaving?

En zo kon de simultaan alsnog doorgaan. Enkele leden moesten verstek laten gaan (onder andere door vakantie op Bali, waar en passant door Paul de plaatselijke kampioen werd verslagen) en zo begon Leo aan zijn zware opdracht langs acht borden. Iedere keer opnieuw de stelling bekijken en beoordelen en dan komen tot een degelijke zet. Geen sinecure. Een 50%-score was zijn doel, want een clean sheet, zoals een enkele grootmeester op bezoek in Chaam wel eens nastreefde én realiseerde, dát verwachtte Leo geenszins.

Uiteindelijk werd het 3,5 - 4,5 oftewel Leo won drie partijen, verloor er vier en speelde er één remise. Zelf mocht ik die verdiende remise in ontvangst nemen (computer gaf na afloop aan dat de stelling ook precies gelijk stond). Naast mij gaf Leo Guust even respijt in de strijd, maar dát kwam hem meteen duur te staan. Guust zag zijn plotselinge kans, greep die met beide handen en zette Leo meedogenloos oftewel kundig mat! Het kan verkeren! Aan de andere kant van het speelveld wisten ook Jan, Simon en Nico het volle punt aan hun zijde te houden. In de laatste partij van de avond moest Edwin op de 38ste zet opgeven. Edwin wil dan altijd even analyseren. Waar ging het goed en waar wat minder? Snel voerde Edwin de zetten in zijn mobiel in. En wat zag hij? Leo had op zijn 21ste zet een mat in één over het hoofd gezien. Of,... zou Leo hem nog even hebben laten door spartelen? Nee, Leo schrok er zelf ook van! Maar dat is simultaan. Het kan verkeren! Prima gedaan Leo! En nu kan deze week onze gewone competitie beginnen.