Carrenneval zit er wir op, veurrbij, klaor, gedaon en afgelòpen. Wa overbleft zen herinneringen, weemoed en aandere mijmeringen. Carreneval forever… daor blijven we mar op hòpen. Alhoewel, alle daogen polonaises lòpen, des toch ok bezòpen.
Door Berry van Oers
Flaaistèèrt
Tis wa gewiest mee al die dolle Chamaoven. Witte wa Kiske zee te maondaggemiddag mee d’n optocht? “Chaom, daor is ’t toch zo schòòn. Daor wul ik aatij wonen. De meesen zen zo goed. Ik wul hier van m’n lèven nooit mir weg”, haj ie gezeet mee zunne ’bruine errem’. Tis oomes aaltij al unne flaaistèèrt gewiest, zeker as ie wa op haj.
Ammaol
Afijn, ze waren er te maondaggemiddag bekaast ammaol. De meesen van d’n Haaikaant en die van ’t Houtgoor. Mar ok die van d’n Berreg en van de Gienderdoor. Dan kwaam daor ok nog Snijers mee Graozen aachteraon, saomen mee heel ’t Turp en de Allefsebaon. Nie allenig ikke en gij, mar ok de noewe wijken waren er bij.
Haon
De dolle Chamaoven stoeften swèèles heel wa af aon d’n tòòg tegen de Haaikneuters, de Grenszuukers, de Maerkratten en de Struivenbakkers. “We hebben ok twee kerken en ene hee n’n haon. En òòze grotsten trots, dè is de Aacht van Chaom”, zeejen ze.
Schepke
Koske dee er gère een schepke bovenop, net as zullie vaoder. “We hebben ok nog wa vennekes mee wa bos erom. Daor lòòsde we vruuger piepke wa ik dan misstal won”, zeet ie. Joske wies det van vruuger ok nog ammaol. “En ’s zòmers mee òòze mister gingen wij naor ’t Teskesbos om haaislenters te vangen”, mimmereerde ie.
Saauwelen
“Ik wies nie da dolle Chamaoven zo konne saauwelen”, zeejen Lewieke uit ’t Smokkelgat en Fraaske van over de Maaibeek. Mar Kiske, Koske en Joske kon het ammaol niks verschillen. “We zen de Bonenpikkers en praoten er ok naor. En nao d’n gròten optocht zen wij nog lang nie gaor”, leejen ze uit mee ne dubbele tong. Mar daor hajen ze gin errug in.
Naoimessien
Tis is al weer efkes geleejen tussen de bonnen, errepels en de peejen da we in Bonenpikkerslaand geboren wieren. “Òòs smoen schmienkte òòs bruin mee een zwart snorreke onder òòze neus. Ze naoide een blaauw kieltje op heur eigenste naoimessien. Oòs vaoders rooie zakdoek blèèf op z’n plak zitten mee een lucifersdoske”, zee Koske. “Mijn zwarte petje kwaam van d’n Boerenbond”, wies Joske nog.
Begaojen
Ze konnen ’t begaoien en blèven nog lang mee mekaoren hangen ’s aoves. Veuls te lang eigenlijk. “We zen ‘n heel klèèn durrupke en blijven dè ok graog. Mar nou zen we mee veulen, want tis carreneval vandaog. Zoas d’n duvel op Girte hebben wij ’t er op staon”, zeejjen ze.
Herring
Trouwes, as carrenneval veurbij was op aswoensdag bakte oos smoen vies. “Vandaog begient de vasten en dan èten we gin vlèès”, zee ze. Bij Koskes thuis hapten ze op aswoensdag aaltij herring mee juin. Det kwaam omda zulliën Sjaok z’n eigen nooit nie kon houwen mee carrenneval. “Nen vette herring helpt ommes tegen ne kaoter, naodorst en ’n raauwe kèèl”, zee zullie moen.