Dokter Roy Remmen (67) en Moene Seuntjens (66) stoppen op 1 april 2025 na 41 jaar als vaste huisartsen in het Praktijkhuis. De twee leerden elkaar kennen tijdens hun studie, en op 1 april 1984 begon dokter Remmen zijn praktijk, eerst in de Kerkstraat. Op 1 september startte ook Moene. Na drie jaar verhuisden ze naar de Pastoor de Katersstraat. In 2001 werd het Praktijkhuis aan de Pastoor van Herdegomstraat geopend.

Door: Claudi Olieslagers

Zoals alles in Baarle bijzonder is, geldt dat ook voor deze praktijk: twee huisartsen wonen in het dorp in een huis op de grens en werken samen in hun praktijk, ook letterlijk op de grens. ”Uniek,” noemt dokter Remmen het.

De laatste tien jaar werkte dokter Remmen vooral aan de universiteit en was hij één à twee dagen per week in de praktijk te vinden. “Moene was het meest zichtbaar,” zegt hij.

Het Praktijkhuis heeft nu ongeveer 6.000 patiënten, waarvan het merendeel Nederlands is. Deze patiënten worden ook als Nederlanders behandeld en niet als buitenlandse patiënten. Dat betekent wel dat de huisartsen op de hoogte moeten zijn van de Nederlandse regelgeving. Natuurlijk bestaat het Praktijkhuis niet alleen uit dokter Remmen en dokter Seuntjens. Er werken nu 15 mensen die zich dagelijks inzetten voor hun patiënten. Samenwerken aan gezondheid is de sleutel in dit verhaal.

Betrokkenheid bij de patiënten vinden ze erg belangrijk. Daarom nemen ze soms zelf de telefoon op en beantwoorden ze e-mails, zodat de praktijk persoonlijk blijft. “Daar hoort ook een spontaan consult in de supermarkt bij,” lacht dokter Remmen.

Ook ruim 200 uur per dokter aan wachtdiensten draaien

Om de toegankelijkheid te behouden, werken ze nu met een groter team dat de huisartsen ondersteunt en hen ontzorgt. Waar je vroeger alleen huisartsen had, zijn er nu veel meer specialisten die taken overnemen, zodat de huisarts zich op de kernzorg kan richten. Werken in een praktijk met patiënten uit twee landen betekende echter ook ruim 200 uur per dokter aan wachtdiensten draaien in de wachtposten van Breda en Turnhout. “En dat was wel heel veel,” zegt dokter Seuntjens. Want intussen moest er ook nog geleefd worden en vier kinderen worden opgevoed.

”Vroeger was er veel meer acute zorg,” vertellen ze. ”We werden gebeld voor een ongeval op de weg of een bevalling en moesten er dan direct naartoe. We hebben heel wat meegemaakt: mensen dood in de auto, een moeilijke bevalling... Het was vaak spannend.” Tegenwoordig is de zorg planmatiger, met vooral chronische zorg en de behandeling van welvaartsziekten. Ze proberen hun patiënten zo gezond mogelijk oud te laten worden. “Huisarts zijn is een mooi vak, maar er komt ook veel ellende bij kijken.”

”Waar je vroeger alleen Baolse mensen op je spreekuur had, heb je nu de wereld op een postzegel in de wachtkamer,” zegt dokter Seuntjens. Iedere cultuur heeft weer zijn eigen gewoontes.

Uiteraard stopt het huisarts-zijn niet zodra ze thuis zijn. ”Dat was juist fijn,” zegt dokter Remmen. ”Je moet je verhaal en emoties kwijt kunnen, anders ligt een burn-out op de loer.” Huisarts zijn is niet altijd makkelijk; je moet de balans vinden tussen meeleven en professionaliteit. ”Gelukkig kunnen we tegenwoordig veel meer dan vroeger. Vroeger werden we ’s nachts gebeld bij hartfalen en moesten we direct injecties toedienen. Nu zijn mensen goed ingesteld op medicatie.”

Aftaaien doen ze niet

Zowel dokter Remmen als dokter Seuntjens vinden Baarle een fijn dorp en willen zich hier blijven inzetten. Een voordeel van een dorp is dat het nog steeds een kleine gemeenschap is en dat je er snel bij hoort. Baarle veroudert nu wel snel, merkt dokter Seuntjens op. ”Mensen in Baarle-Hertog worden gemiddeld vijf jaar ouder dan bijvoorbeeld in Ravels.” ”Dat ligt aan ons!” grapt dokter Remmen.

Ze stoppen niet omdat ze er genoeg van hebben, maar omdat ze weten dat de praktijk in goede handen is. ”We willen minder gebonden zijn aan de verantwoordelijkheden,” zegt dokter Seuntjens. ”We gaan niet meer de kar trekken, maar wel ondersteunen als dat nodig is.”

Ze nemen afscheid, maar ”aftaaien” doen ze niet, zoals ze zelf zeggen. Ze zijn Baarle en vooral hun patiënten dankbaar. In de afgelopen 41 jaar hebben ze heel veel studenten opgeleid en tientallen (31) huisartsen in opleiding begeleid in het Praktijkhuis. En altijd was er vertrouwen van de patiënten. ”Dat heeft ons echt geholpen onze rol als huisarts in onze opleidingspraktijk ten volle op te pakken,” onderstrepen ze beiden.

Als ik dokter Remmen vraag wat hij nog graag zou willen, zegt hij ad rem: “Mezelf én de wereld begrijpen.” Dat ze nog lang niet gaan stilzitten, is wel duidelijk. Beide dokters zijn creatief en hebben de nodige hobby’s waar ze zich verder in willen verdiepen.

“We zijn nog niet weg,” lachen de artsen. “We gaan zeker onze collega’s nog de zomer door helpen, en zolang we het kunnen en mogen, zullen we met veel liefde af en toe nog een spreekuur draaien.”

Mocht u afscheid willen nemen, dan leest u op de website van het Praktijkhuis wanneer u dat kunt doen. Beide artsen willen vooral hun patiënten bedanken voor het jarenlang in hen, hun collega’s, medewerkers en studenten gestelde vertrouwen.